"Pod złamanym szczytem"

Shelan wkroczyła do środka po cichu, w grubym niedźwiedzim futrze spływającym do ziemi i kapturze. Na zewnątrz szalała śnieżyca i osoba nawet tak ostrożna w odwiedzaniu pijalni musiała poszukać tu schronienia. Natychmiast skierowała się do baru.
- Proszę coś na rozgrzanie - zwróciła się do oberżysty.
- Wino grzane może być?
- Oczywiście, dziękuję.
Po tych słowach natychmiast skierowała się do wielkiego paleniska i przysiadła na niedźwiedziej skórze. Wyciągnęła dłonie w stronę ognia.

Wszedł do budynku i pierwsze co zrobił otrzepał się ze śniegu. Zawsze wiedział, że w tym miejscu śnieg nie ustępuje. Ale wiedział również, że w takich miejscach często różne osobniki proszą o pomoc. To miejsce odwiedza nie po raz pierwszy, a karczman(barman?) znał go dobrze. Jednak nie bywał tutaj by wypić. Usiadł przy ladzie wcześniej zdejmując gruby, długi płaszcz i zamawiając coś ciepłego do wypicia, jednak niealkoholowego. To miejsce było najlepsze jeśli chodzi o szukanie "pracodawców".

Kelnerka podeszła do Shelan z miedzianym pucharkiem wypełnionym grzanym winem z przyprawami, w zamian otrzymując trzy denary. Uniosła naczynie do ust i wyczuła... skromną, nieimponującą, ale zdecydowanie wyraźną aurę. Nowicjusz? Tutaj?
Zapomniała o winie i rozejrzała się, szukając źródła magii. Była bardzo wrażliwa na wszelkie sygnały tego rodzaju.

Szybko zauważył dziewczynę wertująca gości jak i innych, którzy znajdowali się w budynku. Widocznie kogoś szukała. Pomyślał sobie Adiel, że być może i jego pomoc się na coś by zdała. Oddał 2 denary na ladę i spokojnym krokiem podszedł do dziewczyny.
-Witam nazywam się Adiel, czy nie potrzebuje Pani pomocy przewodnika? - Zapytał lekko kłaniając się i niezapominająca o wcześniejszym przedstawieniu się.

Shelan natychmiast wstała. W grupie mężczyzn ciężko było znaleźć światełko, a światełko przyszło do niej samo. Gdyby wszystko w życiu było takie proste i miłe.
- Jest pan przewodnikiem? Shelan.
Podała mu dłoń, ruchem nie pozbawionym kobiecości, ale zdecydowanie nastawionym na zwykły uścisk. Nie nabrała jeszcze pałacowych zwyczajów.
- Tutaj chyba łatwo się zgubić.
Doszła do wniosku, że mała wycieczka u jego boku mogłaby być bardzo interesująca. Może uda jej się uzyskać odpowiedzi na kilka pytań, i ustalić, kim właściwie był ten... mag. Musiał być magiem, Tanielą. Ale...
Demonie znaki?

Uścisnął delikatnie, jednak nie potrząsał byłoby to zbyt niekulturalne tak trząś piękną dłoń kobiety.
-Miło mi i proszę mi mówić po imieniu. Czuję się nieco nieswojo, gdy zawraca się do mnie per Pan.- Mówiąc to kącik jego warg uniósł się pokazując delikatny uśmiech.
-I tak, jestem przewodnikiem. Zajmuję się tym już od bardzo dawna, dlatego te szlaki nie są dla mnie problemem. -Nie było to przechwalanie się, Adiel chciał po prostu zapewnić że nie ma czego się obawiać w jego towarzystwie w tych górach.

Shelan nie rozmyślała długo i podjęła decyzję natychmiast.
- W takim razie będę rada takiemu przewodnikowi. Ile będzie mnie kosztować dojście do Shiwath?
Znała drogę, ale ciekawość wzięła nad nią górę.
- Poza tym, poczekajmy lepiej aż śnieżyca przeminie. I się rozgrzeję - dodała z uśmiechem, po czym usiadła z powrotem na futrze, wskazując mu, by i on usiadł.

-Pierwszy raz jest darmowy -Odpowiedział zgodnie z prawdą. Można powiedzieć że był to pewien rodzaj chwytu z jego strony. W taki sposób zawsze udawało mu się zaciągnąć różnych klientów z powrotem w góry. Znał w końcu przeróżne szlaki górskie, i wiedział jak zaprowadzić ludzi aby chcieli wracać.
-Oczywiście, lepiej w taką śnieżycę nigdzie nie wyruszać. Zwłaszcza jeśli czas nas nie nagli. -Odpowiedział, po czym usiadł we wskazane miejsce.

- To bardzo miłe - przyznała powoli.
Przymrużyła lekko powieki, przyglądając mu się, gdy nie patrzył. Jeśli zaś spojrzał jej kierunku, zajęła się zapięciem przy swoim płaszczu, i zsunęła go z ramion. Miała na sobie zwykły strój podróżny, ciepłą suknię ze spodniami pod spodem i skórzaną kamizelkę z częścią gorsetową. Nie wyróżniała się szczególnie.
- To może w oczekiwaniu na drogę coś o sobie opowiesz?

Adiel nie zwrócił szczególnej uwagi na to aby kobieta mu się przyglądała. Nawet jeśli tak by było, nie zdziwiło go by to. Nie raz inni przyglądali się mu, ze względu na jego tatuaż na twarzy o którym sam nie wiele wiedział.
-Nie wiem czy jest co o mnie opowiadać. Nazywam się dokładnie Adiel Deus Execute i jestem zwykłym człowiekiem mieszkającym w górach od dzieciństwa. Dlatego gdy znalazłem ogłoszenie w spawie pracy przewodnika górskiego postanowiłem pomóc innym aby się nie zgubili lub nie trafili na niebezpieczną zwierzynę - Całość co opowiedział było prawdą. Jednak ominął kilka ważnych szczegółów. Nie chciał wystraszyć potencjalnego klienta.
-Może jest coś szczególnego co by Pani chciała wiedzieć - Nie miał nic przeciwko na odpowiadanie pytań. W końcu dobrze jest znać kogoś komu powierza się swoje życie w górach. Przynajmniej takie zdanie miał Adiel.

- To szlachetne - zauważyła powoli. - Więc jest pan... oh, przepraszam, jesteś człowiekiem?
Sączyła powoli swoje wino. Było trochę gorzkie, ale Shelan nie oczekiwała niczego więcej za taką cenę, i na takim odludziu.

-Nie przejawiam raczej żadnych nadnaturalnych mocy, więc raczej tak - Zaśmiał się cicho. No cóż nie licząc tego że prawdopodobnie jak za dużo wypije to zapomina co robił cały dzień lub nawet dłużej. Dlatego chłopak unikał wszelkiego alkoholu, mimo to wciąż w jego głowie znajdowało się wiele dziur do których przyzwyczaił się dawno temu. Jednak wracając do umiejętności Adiel nie wiedział o żadnych mocach. Nawet tych ukrytych głęboko w jego duszy i krwi, które odziedziczył po matce w dniu urodzin.

- Doprawdy...?
Więc nie był świadom tego, kim był. To wszystko robiło się coraz bardziej intrygujące.
- A ja wyczuwam w tobie magię.

Magię - Powtórzył w myślach zastanawiając się czy mogłoby być to przyczyną dziur w pamięci. Tak samo różne omamy, które nie raz pojawiały się przed jego wzrokiem i tak samo jak i dziury od dawien dawna je ignoruje.
-Hmmm... - Zamyślił się na głos - To by wiele wyjaśniało - To zdanie bardziej wypowiedział do siebie niż do towarzyski rozmowy.

- Na przykład co takiego?
Shelan niemal marzyła o tym, by zaciągnąć go na Uczelnię i dokładnie mu się przyjrzeć, wykonać testy magiczne, przekonać się, że ma rację, choć była tego pewna i bez testów. Odezwała się w niej mała podniecona dziewczynka.
- Chyba nie wiesz o sobie zbyt wiele, prawda? Mogę ci pomóc.
Błysk w oku.

-Troszkę głupio mi o tym mówić... - Zaczął niepewnie -Nie nie chciałbym nikogo odstraszyć tym bardziej mając pracę taką jaką mam.
Na szczęście było tu trochę tłoczno, bo temat który naszedł im na język był dla Adiela nieco wstydliwy. W końcu żaden normalny człowiek nie ma dziur w pamięci i tylu dziwnych omamów.
-Nie raz budzę się za dnia nie pamiętając co się działo wcześniej, tak samo często widuję różne rzeczy których nie powinno być w zasięgu mego wzroku lub w ogóle w danym miejscu.
Wyjaśnił cichym głosem a na jego twarzy widać było delikatne rumieńce. Śmieszne, dobrosły mężczyzna i wstydzi się tak bardzo.
-Dodatkowo ten tatuaż - wskazał na prawą stronę twarzy - Nawet nie mam pojęcia kiedy i gdzie go zrobiłem. Co więcej, mam go chyba od początku swego życia.
No i się wygadał. Mimo iż stronił od tego tematu, czuł że akurat tej osobie nie szkodzi powiedzieć jego tajemnic.

Było to dość zaskakujące, jak szybko się przed nią otworzył, ale Shelan miała w sobie jakąś empatię, która jednała jej ludzi. Wysłuchała opowieści z uwagą, jednocześnie szukając rozwiązania.
- Jeśli jesteś silnym Źródłem, to może miewasz wizje magiczne... tak intensywne, że pamiętasz jedynie ich urywki - zastanowiła się na głos, bardziej do siebie niż do niego, ale mógł to wyraźnie usłyszeć. - Ale wydaje mi się, że wyczułabym taką energię... słyszałeś kiedyś o Uczelni?

Nie szczególnie miał pojęcie o czym mówiła Shelan mówiąc o nim "źródło", ale nie pytał. Domyślił się że szybko znajdzie odpowiedź na wiele dręczących go pytań.
-Tak, nie raz słyszałem różne opowiastki i historie. W końcu w tym miejscu można usłyszeć o wieli rzeczach - Wiedział jednak, że nie we wszystko można wierzyć. -Jednak nie umiem o niej wiele powiedzieć. -Dodał po chwili zastanowienia.

- Uczelnia, oprócz tego, że każdego dnia gości miejskie dzieci i młodzież ucząc ich podstawowych nauk, ma w sobie specjalny oddział - podjęła cierpliwie. - Instytut dla istot obdarzonych magią, a więc dla Tanieli. Wydaje mi się, że jesteś Tanielą, a jeśli tak, to znaczy, że potrzebujesz podstawowego przeszkolenia magicznego, byś mógł zacząć kontrolować swoją energię. Rozumiesz?
Starała się tłumaczyć powoli i jak najprostszym językiem, ale mimo wszystko była tak głęboko wyedukowana, że bezwiednie mogła używać niezrozumiałych sformułowań.

Nie miał problemu ze zrozumieniem tego co mówiła, jednak ciężko mu było uwierzyć że jest Tanielą. Co prawda nie znał swych rodziców, wiec to co mówiła mogło mieć odzwierciedlenie w jego przeszłości. Miał nadzieję na lepsze zrozumienie siebie.
-Czy jest jakiś sposób aby się o tym przekonać - Chciał mieć lepszą pewność, że to jest prawda. Zwykłe domysły nie starczały mu.

- Mogę cię zbadać - odrzekła. - Każda rasa posiada swoje charakterystyczne cechy, po których można ją rozpoznać. Więc jak, pójdziesz ze mną do Uczelni?
Czuła wyzwanie. Lubiła wyzwania.

-Zbadać...- Powtórzył. Nie chodziło o to że się bał. Zastanawiał się jedynie na czym miały polegać dane badanie. Jak one mogły by wyglądać, ale już wkrótce sam będzie miał okazję się o tym przekonać.
-Nie widzę problemu, tylko na czym miałoby to polegać?

- Nic bolesnego - zapewniła. - Będę po prostu musiała obejrzeć twoje ciało. Ale nie będziesz musiał rozbierać się do naga, spokojnie.
Rzuciła okiem na okno z nadzieją, że śnieżyca ustąpiła. Nie miała ochoty wracać na zimno, ale jednocześnie bardzo chciała już zająć się pracą.
- A jeśli okaże się, że nie jesteś Tanielą, to spróbujemy zrobić coś z twoją pamięcią, dobrze?

Zaśmiał cicho z komentarza dotyczącego rozbierania.
-Raczej jeśli chodzi o ból to pewnie i nie widzę problemu, jeśli byłoby trzeba.
Spodobała mu sie myśl dowiedzenia kim jest dlatego długo się nie zastanawiał aby się zgodzić na daną propozycję
-Byłbym Pani wdzięczny. Bardzo by mi to pomogło.

- Świetnie, w takim razie w drogę.
Shelan podniosła się i stanęła przy oknie. Było ciemno i ciężko jej było stwierdzić, jakie warunki panują na zewnątrz.
- Jak to oceniasz? Można już iść?

Adiel wstałz miejsca i nawet bez ubrania płaszcza wyszedł przed budynek rozejrzeć się . Po chwili wróciłe do Shelan.
-Myślę że jakbyśmy tak wyszli teraz, to za jakieś 10-15 minut marszy w dół zobaczylibyśmy przejaśnienia. Śnieg u dołu prószy słabiej.
Odezwał się tonem rzeczoznawcy.
-Jeśli nie przeszkadza to Pani, możemy ruszyć natychmiast.
Śnieg który zdążył nasypać na niego w czasie tego krótkiego zwiadu, zdążał stopnieć i nieco go przemoczyć, ale jego najwyraźniej to nie ruszyło.

- W takim razie chodźmy.
Shelan zauważyła jego niewrażliwość na zimno. Odnotowała to w pamięci, po czym założyła swoje ciężkie futro i naciągnęła kaptur na jasne włosy. W głosie już planowała, gdzie położy gościa oraz czego powinna szukać na jego ciele. A raczej - braku czego. Taniele nie posiadały znaków szczególnych wyróżniających ich od ludzi, oprócz tego, że posługiwały się magią.

Założył swój płaszcz i zapiął porządnie. Może i mróz mu tak nie doskwierał ale nie warto robić sobie nowych kłopotów. Wychodząc przepuścił przez drzwi najpierw Shelanę by później zaprowadzić ją jednym ze szlaków w dól.

[zt oboje]