Nihal Troisi

Imię i nazwisko:
Nihal Troisi
Wiek:
105 lat
Rasa:
Banshe
Pochodzenie:
Amalur kraj położony na południu kontynentu wschodniego. Mimo iż nie jest on wielki  przybywając tam możesz znaleźć i pustynie i góry. Królestwo ludzi, banshe oraz taniele. Yolvan – miasto w górach z którego pochodzi Nihal.
Miejsce zamieszkania:
Dzielnica Podpałacowa
Wykonywany zawód:
Latarnik Podmiejski
Ranga:  
Były złodziejaszek


Rodzaj magii:
Brak
Specjalizacja:
Posługiwanie się "Faeblades" (można to tłumaczyć jako: ostrza Fae) - jest to broń podobna do bumerangu z uchwytem na środku i z zaostrzonymi krawędziami.  Poprawne używanie tej broni polega na trzymaniu dwóch „bumerangów” w dłoniach i walka zaokrąglonymi ruchami. Broń słynna w krainie Amalur.  
Dodatkowo potrafi otworzyć każdy zamek.
Przykład.
Poziom przygotowania:
Podstawowy
Cecha nadzwyczajna:
Heterochromi - nie ważne jak się zmienia jej wygląd zewnętrzny, kolor jej oczu nigdy nie jest jednakowy.



Wola:
10 (inteligencja)
Siła:
10
Zwinność:
30
Wytrzymałość:
10 + 5 od rasy



Sakiewka:
- 100 dr.
- stary pierścień
- wytrychy
- scyzoryk

Broń: Faeblades
Wierzchowiec: Wilk górski o imieniu Sagarell. Nie wyróżnia się niczym szczególnym od wilków ze swej rasy.  Pewnego razu znalazłam go rannego wśród gór. Opiekując się nim, zdobyłam jego zaufanie i od tamtego czasu przebywa ze mną cały czas.



Wygląd:

Tuż po urodzeniu można było zauważyć że Nihal ma wyjątkowe oczy. Gdy tylko je otworzyła ukazały się źrenice różnych kolorów. Jak każda inna Banshe miała możliwość zmiany swego wyglądu, jednak jej oczy zawsze pozostawały różne. W wieku 68 lat Nihal wyrosła do około 163 centymetrów wzrostu i aż do tego czasu wciąż tyle mierzy. Jest drobną  osobą, na szczęście nie wygląda jakby miała się zaraz złamać a tam gdzie trzeba ma wystarczająco ciałka.
Obecnie ma włosy w odcieniu różu pompejańskiego, postrzępione i sięgające lekko do ramion. Oczy w koloru soczystej zieleni prawe oko, oraz w kolorze brązu lewe oko. Ubrana zazwyczaj w krótką bluzkę kapturem, lecz bez rękawów odsłaniająca klatkę piersiową. Dlatego pod tym nosi bluzeczkę przysłaniającą piersi (no chyba mogę to tak napisać). Do tego zarzuca trzy-czwarte spodnie skórzane.

Narodzona z łona matki Lulany 105 lat temu. Przez pierwsze 50-siąt lat wychowywana przez matkę, jednak po przekroczeniu  tego wieku piecze nad nią przejął ojciec, Faer. Nie posiadała rodzeństwa dlatego ojciec skupił całą uwagę na mnie.  Może wydać wam się to śmieszne, jednak sam ojciec pracował – tak dobrze czytacie – w gildii złodziei. Był złodziejaszkiem z rodziną, zawsze wydawało się to dla Nihal dziwne.  Jak pewnie się domyślcie ojciec szkolił ją na złodziejkę. To on nauczył ją władać Faeblades.  Nie uczyła się zbyt szybko, jedyne co dobrze jej szło to otwieranie przeróżnych zamków, ale jeśli chodzi… No właśnie z początku miała wiele problemów by jej nie zauważyć, dlatego gildia ponosiła straty i patrzyli na nią jak na nieudacznicę. Dlatego szybko po kilku nieudanych akcjach została oddana pod opiekę jednego z najlepszych złodziei.  Nihal myślała, że będzie to osoba ostra i nie znająca litości więc aż zdziwiła się kiedy spotkała przyjazną kobietę. Od niej szybko wyuczyła się jak zachowywać powinien się złodziej. Nie można powiedzieć, że ten zawód podobał się dziewczynie. Ale cóż mogła zrobić miała może z 60-siąt lat i nie mogła o sobie decydować. Mimo wszystko dopóki ukradzione dobro zgadzało się z ustalonymi nakazami, oraz gildia płaciła podatki złodziej wciąż był zawodem. Pracowałam tak przez kolejne 40-lat. Warto wspomnieć, że mimo iż potrafiła zmieniać nieco swój wygląd, nie było jej to przydatne. Od czasu do czasu jedynie zmieniała kolor swych włosów, ale to wszystko.  W wieku 100-tu lat zbuntowała się gildii jak i rodzinie. Można by rzec zbuntowana nastolatka, ale no chyba już nie w takim wieku.  Tak czy owak opuściła gildię, jak i Yolvan. Przestała być także złodziejem, choć nie można powiedzieć że do końca, gdyż od czasu do czasu ludziom czy innym rasom ginęły sakwy.  Przez następne kilka lat wędrowała. W tym samym też czasie odnalazła swojego wiernego przyjaciela jak i wierzchowca, którego nazwała Sagarell.  To z nim dotarła do Shiwath. Tam ponstanowiła porzucić swoje dawne życie złodziejki. Znalazła ciekawą posadę dzięki której mogła nocami i rankami przechadzać się po mieście. Lubiła tą porę ze względu na ciszę jaka otaczała ten czas. Już nie musiała kraść, a wciąż miała by co włożyć do garnka. Miała nadzieję, że ludzie którzy jej tu nie znają pozwolą zacząć życie na nowo. Trzymajcie za nią kciuki. Tylko na co jej teraz te stare umiejętności? Okaże się później. A praca latarnika może być zabawna jak i odpowiedzialna.