Imię i nazwisko: Orphan Black
Wiek: 19
Rasa: Taniela
Pochodzenie: prawdopodobnie Kaliady
Miejsce zamieszkania: Uczelnia
Wykonywany zawód: uczeń w Uczelni
Ranga: Plackowy ponurak
Rodzaj magii: pierwotna
Specjalizacja: telekineza
Poziom przygotowania: podstawowy – 0 punktów
Cecha nadzwyczajna: w czasie używania magii oczy Orphana stają się złocistobrązowe
Wola: 45
Siła: 5
Zwinność: 5
Wytrzymałość: 5 + 5
Sakiewka: kalimba
Broń: topór
Wierzchowiec: kasztanowy koń Alandor
Wygląd: Orphan jest wysokim, szczupłym młodzieńcem o łagodnych rysach twarzy. Ma wijące się do ramion ciemne, jedwabiste włosy, które często muskają jego blade policzki. Duże niebieskie oczy, mają w sobie głęboko zakorzeniony smutek i melancholię. Na kamiennej twarzy rzadko kiedy gości radość, a duży prosty nos jeszcze bardziej podkreśla panującą w duszy Orphana ponurość. Na czole zaś ma zawieszony kryształ górski, jedyną rzecz, którą znalazł obok siebie. Na pierwszy rzut oka Orphan może wydawać się zimnym, małomównym, zamkniętym w sobie ponurakiem, ale przy głębszym poznaniu staje się bardziej otwarty i towarzyski.
Choć jest wysoki i szczupły nie nadaje się na walkę w ręcz. Lebiegowatość i czasami objawiająca się trzęsącymi rękami nerwowość stawiają go na straconej pozycji.
Nie przywiązuje szczególnej uwagi do ubioru, przeważnie zakłada pierwszą lepszą rzecz, która mu się nawinie.
Historia: Tak naprawdę nawet sam Orphan jej nie zna. Pewnego dnia obudził się w zaspie śnieżnej, nie wiedząc zupełnie niczego o sobie, ani swoim pochodzeniu. Obok niego leżał jedynie kryształ górski obwiązany sznurkiem. Zagubiony Orphan błąkał się trzy dni po puszczy, żywiąc się jedynie śniegiem, kiedy, tracąc już całkowicie siły, niespodziewanie trafił na wędrowców, którzy szli do Lereny. W czasie wędrówki odkrywał swoje zdolności na nowo. W kieszeni połatanego płaszcza, znalazł dziwnie wyglądający instrument; drewniany z metalowymi języczkami. Jeden z wędrowców wyjaśnił mu, że to kalimba – instrument rzadko spotykany w tych stronach. Orphan na początku nie potrafił złapać instrumentu poprawie, ale po kilku nieudanych próbach, zaczął grać. I to nie byle jak. Melodia była gorzka i pełna smutku, ale przy tym bardzo piękna i wzruszająca. Można było odnieść wrażenie, że świat nagle zamarł, drzewa przestały szeleścić swoimi gołymi gałęziami, a śnieg jakby się spokojniej i miarowo sypał z błękitnego nieba. Mężczyźni nie chcieli się nawet poruszyć, by nie zakłócić tej magicznej chwili, a Orphan grał i grał, mając zamknięte oczy i ściągnięte w skupieniu brwi. Cała jego dusza przelała się na melodię jaka wychodziła spod rąk Orphana, a kiedy się ocknął a opuszki palców przestały rytmicznie uderzać w metalowe języczki, czuł się, jakby bardziej spokojniejszy. To nie była jego jedyna umiejętność, druga go całkowicie przeraziła, a objawiła się dość niespodziewanie. Wysłano go, by zebrał drewno na opał. Szukanie w śniegu drewnianych kłód jest nieco problematycznym zajęciem; kiedy wydawało mu się, że po raz trzeci mija to samo drzewo, całkowicie wypompowany z sił i wściekły, oparł się o drzewo i właśnie wtedy zdarzyło się coś niespodziewanego. Jakieś dziesięć metrów od niego z białego puchu wyleciał niczym strzała z łuku, kawałek drewna. Orphan w ostatniej chwili uchylił się przed ciężką kłodą. To była chwila, kiedy uświadomił sobie, że nie jest zwykłym, szarym chłopcem. Świadomość, że posiada moc telekinezy, podbudowała trochę jego ego.
Kiedy wędrówki nadszedł czas, a stolica stanęła przed nim otworem, jeden z wędrowców wziął go na stronę. Mężczyzna nadal w uszach słyszał tą piękną melodię zagraną na kalimbie, spojrzał jasnymi oczami na Orphana i w ramach sympatii podarował mu jednego ze swoich koni, drugi wędrowiec widząc, że jego przyjaciel oddał Alandora – kasztanowego ogiera, postanowił podarować sierocie jeden ze swoich starych toporów. Wzruszony tymi gestami Orphan ledwo powstrzymał się przed cieknącymi łzami.
Każdy z mężczyzn odszedł w swoją stronę, a w Orphana uderzyła nagła samotność. Nie mając imienia, ani przeszłość wkroczył przez bramę do stolicy, postanawiając sobie, że właśnie w tym miejscu stanie się kimś. A nazwał się Orphan Black.
.