Pokój Adiela

Zwykły pokój, tak jak każdy inny w którym znajduje się podstawowe wyposażenie: łóżko, stół, krzesła, szafa na ubrania.

Chłopak dotarł do pokoju po pewnym czasie. Zdążył nieco zwiedzić uczelnię w towarzystwie służki, oraz wykąpać się we wspólnej łaźni mężczyzn. Po tym wszedł do łóżka i zasnął.

Rano rozległo się cichutkie pukanie do drzwi. Była już dość późna godzina jak na standardy Uczelni i gość mógł nie zdążyć na śniadanie.
Za drzwiami stała Najsha.

Chłopak przebudził się na dźwięk pukania do drzwi. Gdy otworzył oczy okazało się że jest w jakiejś kanciapie. Nic w tym miejscu nie było ciekawego. Jak to zazwyczaj bywało znów znalazł się w miejscu którego nie zna, ale już do tego się przyzwyczaił.
Po chwili znów usłyszał dziwne pukanie. Jako że go to bardzo drażniło podszedł do drzwi nie patrząc nawet by się ubrać, w końcu był pół nagi.
-Czego?- zapytał otwierając drzwi. Zobaczył służkę, którą szybko potraktował jako nową zabawkę -Nowa zabaweczka. - Nie czekając na jakiekolwiek odpowiedzi wciągnął ją do pokoju by pobawić się nią. Zanim dziewczyna zdążyła jakkolwiek się bronić postanowił wpić swe kły w jej szyję, tak by bolało najbardziej. Krzyk ze strachu, bólu koi jego uszy.

Oczy służki rozszerzyły się z przerażenia, a gdy wgryzł się w jej ciało, wrzasnęła z bólu. Przy okazji jednak rąbnęła w niego bardzo silnym zaklęciem, które grzmotnęło nim o ścianę, zwalając na ziemię regał.
Rozległy się odgłosy stóp, do środka wpadła Shelan i kilkoro nauczycieli.
- Co tu się dzieje? Zabierzcie ją stąd!
Najsha zemdlała w ramionach jednego z nauczycieli, który wybiegł z nią.

Chłopak dostał dość mocno ale na szczęście nie zemdlał, lub na nieszczęście. Z jego ust wyleciała krew, choć teraz nie wiadomo czy to była krew jego zabawki czy jego własna. Uniósł nieco swoją głowę mówiąc do tych co przyszli.
-No ja rozumiem że chcecie się zabawić, ale poczekajcie na swoją kolej. -Uśmiechnął się szyderczo. Na jego ciele widać było wcześniejsze tatuaże które jeszcze chwilę temu były ciemniejsze ale po woli wracały do stanu jaki widziała wcześniej Shelan.

Shelan zmrużyła powieki, myśląc intensywnie.
- Adielu, możesz mi wyjaśnić, co ty wyprawiasz? - spytała sucho.

-Chyba miałaś na myśli Adirealu - Poprawił kąśliwie. Nie lubił jak przekręcano mu jego imię. -Czyżbyś chciała zastąpić tamtą zabawkę. Szczerze mówić nie była smaczna - Po tych słowach splunął na podłogę. Najwyraźniej nie miał najmniejszego zamiaru tłumaczyć co tu się działo. Według niego i tak wszystko zobaczyli. -Poza tym chyba macie oczy.

- Wyjdźcie - poprosiła grzecznie innych nauczycieli.
Kiedy zostali sami, Shelan zamknęła drzwi. Dziury w pamięci, rozdzielność rasowa... Shelan nie potrzebowała już konsultacji specjalisty, wszystko już rozumiała.
- Wiesz, że masz rozdwojoną jaźń?

-Och czyli to ty będziesz się ze mną bawić - Powiedział gdy w pomieszczeniu została sama Shelan i on. Sam wstał w końcu z podłogi siadając w rozkroku na krześle.
-Bla, bla, bla - Powiedział przedrzeźniając dziewczynę. Słyszał tą bajeczkę nie raz i jakoś nigdy nie miał powody by w nią wierzyć. - No choć podejdź bliżej, postaram się dać Ci więcej radochy niż poprzedniej zabawce - Całkowicie nie przejął się tym co ona do niego mówi. Choć teraz chyba jakby na niego neico ze spokojniał. Może chciał się czegoś od niej dowiedzieć.

- Jeśli podejdę, to możesz tego pożałować - powiedziała cicho, bo nie była wcale pewna, czy zapanuje nad sobą po tym, co zrobił Najshy. - Możesz być pewien, że nie wyjdziesz stąd, dopóki nie zechcesz współpracować.

-Oj no mała nie bądź taka... -I tak odkąd tak pięknie dostał, że aż szafa spadła to chłopak był grzeczny. -No cóż może bym współpracował, gdyby znalazło się dla mnie małe co nieco do wypicia - Lubił siedzieć z alkoholem w dłoni i popijać takowe, i właśnie to miał na myśli mówiąc co nieco.

- Masz na myśli alkohol?
W jej dłoni pojawił się eteryczny ptaszek, który wyleciał przez okno. Kilka minut później do pokoju wjechał wózeczek ze śniadaniem i trunkiem, ale służka, która to przywiozła natychmiast uciekła i drzwi znów się zamknęły. Gruchnęła zasuwa.
- Więc jesteś demonem?

Przyjrzał się dokładnie ptaszkowi po czym przyglądał się Shelan lustrując ją wzrokiem. Kiedy tylko przyuważył służkę pościł jej perskie oczko a później zadowolony z dostawy poczęstował się od razu trunkiem.
-No tak - skwitował krótkim zdaniem.

- Używasz magii? - spytała chłodno.
To niezwykłe. Shelan spotykała się już z przypadkami rozdwojenia jaźni, ale nigdy to nie było tak zaawansowane, by wcielenia przyjmowały nawet osobne rasy. Shelan wspomniała już w niedawnej przeszłości wspomniała pewnemu rasistowskiemu kapitanowi, że połączenie demona z magią nie jest niczym bezpiecznym.

-Magi - Powtórzył i zaśmiał się głośno- chyba żartujesz dziecino - Nie była mu potrzebna magia, tym bardziej że i tak nie miał z nią żadnego do czynienia. Magia według niego była dla słabych. Tylko silni mogą walczyć własnym ciałem nie uciekając się do żadnych sztuczek.
-Jeszcze jakieś dziwne pytania? - Zapytał niecierpliwie. Już wolałby aby puściła wiązek pytań aby móc na nie odpowiedzieć od razu bądź i nie, niż wysłuchiwać tej wleczącej się rozmowy.

Rozmowa z nim była pozbawiona wszelkiego sensu. Shelan wiedziała już, że wszelka współpraca mogła rozwinąć się wyłącznie z drugą jaźnią, Adielem, nie wiedziała jednak, jak często jaźnie się zmieniały. Jak długo trzeba będzie czekać.
- Według mnie lepiej jest mieć potężnego ducha, więc magię i skromniejsze ciało, niż rzeźbę tytana i móżdżek wielkości orzeszka - wyartykułowała powoli i wyraźnie. - Mam nadzieję, że masz o czym myśleć, w przeciwnym wypadku będzie ci się bardzo nudziło.
Odwróciła się i opuściła komnatę, a po zamknięciu drzwi nałożyła na nie kilka skutecznych zaklęć, uniemożliwiających lokatorowi jakąkolwiek ucieczkę. Jedzenia miał na cały dzień, więc będzie można wrócić do niego dopiero wieczorem.

[z/t]

Wcale nie przejął się ostrą krytyką w jego stronę. On miał swoje zdanie o sobie nikt nie mógł go zmienić. No chyba że tylko na lepsze. Wkurzyło go jedynie gdy okazało się, że został tutaj zamknięty. Wcale nie podobało mu się to, ale te nic nie mógł zrobić. W geście podziękowania za takie traktowania rzucił butelką z alkoholem w drzwi. Oczywiście ta potłukła się  rozlewając ciecz po drzwiach i u dołu.
-Gońcie się - Krzyknął po czym położył się do łóżka, choć nie po to by spać. Po prostu był to chyba jedyny w miarę wygodny mebel tutaj.

Adirael siedział zamknięty cały czas. Nikt nie przychodził w końcu wieczorem zasnął. Jednak już następnego ranka obudził się Adiel. Ten spokojniejszy. Rozejrzał się po pokoju siedząc na łóżku i westchnął ciężko.
-Znowu...- Szepnął do siebie i wziął sobie coś do jedzenia z tacy, która wciąż zawierała coś jadalnego. Po tym chciał wyjść jednak zauważył że drzwi były zamknięte i to nie tylko na klucz.

Rano wróciła Shelan. Najpierw zdjęła zabezpieczenia, po czy, zajrzała ostrożnie do środka.
- Adielu?
Była ciekawa, z którą z jaźni będzie miała do czynienia. Zdecydowanie wolała rozmawiać z Tanielą.

-Witaj Pani - Powiedział, a w jego głosie już było słychać skruchę. -Proszę mi wybaczyć ostatnie zachowanie. Zawsze tak jest gdy biorę do ust alkohol. Jeśli to możliwe byłbym wdzięczny, gdyby mi tego nie podawano. - Nie wiedział dokładnie co się stało, ale wiedział że narozrabiał. Co do tego alkoholu, po prostu sek w tym że Adirael pił zawsze więc za każdym razem były obok jakieś trunki.

Shelan, uspokojona, weszła do środka.
- Masz rozdwojenie jaźni - oświadczyła bez wstępów. - Wygląda na to, że jesteś Genivą. W obecnym stanie przemawia twoja natura tanieli, a kiedy tracisz świadomość, do głosu dochodzi natura demona, która nazywa siebie Adiraelem.

Nieco zdziwił się jej wyznaniem. Przez całe swoje życie żadna osoba nie oświadczyła mu czegoś takiego. Dlaczego dopiero teraz się o tym dowiaduje. Czy na prawdę może jej ufać, czy nie kłamie.
-Żyję już ponad 90 lat i nikt nigdy czegoś takiego mi nie powiedział - Wyznał po czym popadł w krótkie zastanowienie. Gdyby to mówiła było prawda wiele rzeczy się by wyjaśniło, znałby w końcu też swoją rasę chociaż w to i teraz wierzy.
-I co teraz mam zrobić? Ta osoba Adirael'a, jaka jest? - nie potrafił mówić o tej drugiej osobowości jako o sobie. Dla niego mimo iż ponoć dzieli jedno ciało nie byli łącznością w żaden sposób.

(przepraszam, że tak wolno odpisuję, ale mam tutaj urwanie głowy - koniec offtpu)

- Jesteś pewien? Aridael powiedział, że często słyszał, że ma rozdwojenie jaźni - odrzekła. - Jestem pewna, że mam rację, rozmawiałam z nim i ... nie miał z tobą nic wspólnego.
Shelan weszła trochę głębiej. Zgarnęła poły kremowej sukni i przysiadła.
- To... demon. Nie jestem rasistką, znam mnóstwo porządnych demonów. Ale ten potwierdza wszystkie stereotypy na temat tej rasy. Potrzebuję czasu by ci pomóc.

Być może osoby bały się powtarzać to samo jemu, gdy już powiedziały o tym wszystkim demonowi. Adiel nie potrafił znaleźć na wszystkie dręczące go pytania. Po mimo iż nie potrafił się utożsamiać z tamtą osobą po części czuł się winny tego co się dzieje za każdym razem gdy władze przejmuje Adirael.
- Myślę że nie ma sprzeciwów by współpracować ale w jaki sposób próbuje Pani mi pomóc? -zapytał uśmiechając się lekko jednak w jego głowie przeszło jeszcze jedno zdanie, nie wypowiedziane - Czy jest jakiś sposób by zapanować nad drugą jaźnią, bo pozbycie się jej pewnie jest nie możliwe.

(nie ma problemu )

- Jeszcze nie wiem - westchnęła. - To jest raczej kwestia psychologiczna. Ale myślę, że mogłabym spróbować jakiejś terapii uspokajającej dla Adiraela... oczywiście nie potrzebuję jego zgody.

Zaśmiał się - Zgoda od demona - Powiedział na głos zastanawiając się chwilkę, po czym spojrzał z poważnym wyrazem na Shelan - Wybacz Pani, że przysparzamy tyle kłopotu

- Nie szkodzi, zadaniem Uczelni jest także pomoc zagubionym - odrzekła, po czym podniosła się z krzesła. - Wolno ci opuszczać pokój tylko w towarzystwie moim lub innego nauczyciela. Rozumiesz, wolę mieć kontrolę w razie, gdyby ci się nagle... odmieniło. Twoja druga połówka nie będzie wypuszczana z tego pokoju. Chcesz się przejść?

-Rozumiem - Zgodził się na towarzystwo i zamykanie w pokoju. Wiedział że to nie tylko dla jego bezpieczeństwa - I byłbym wdzięczny gdybym dowiedział sie gdzie wogóle jestem i znalazł odpowiedzi na resztę pytań - jakby nie patrzeć sprawa jego magii wciąż była niewyjaśniona. Sam Adiel równiez wstał naciągając na siebie koszulę.

Shelan poczekała, aż Adiel doprowadzi się do ładu, po czym okręciła się i jako pierwsza opuściła pokój. Ruszyli wysokim korytarzem wgłąb budynku.
Ściany zbudowane były z ciemnego lśniącego kamienia, ale mimo to nie było tu tak ponuro, jak mogłoby się wydawać, a to za sprawą kolorowych dywanów, zwiewnych kotar między przejściami, obrazów, gobelinów, roślin i innych ozdób. Shelan szła powoli po miękkim dywanie.
- Co chcesz wiedzieć na temat Uczelni? Już wiesz, że jest to szkoła, w której kształcimy miejską młodzież oraz wszystkich tych, którzy mają w sobie magię.

Szedł obok wsłuchując się w słowa mistrzyni i rozglądając się nieco po budynku
-Teraz zastanawia mnie bardziej fakt magii. Czym jest? Jakie są jej rodzaje oraz jaj ja użytkować.
Adiel nie przypominał sobie by kiedykolwiek wcześniej spotkał się z magią, choć być może miał z nią doczynienia nawet o tym nie wiedząc.

Shelan uśmiechnęła się lekko. Pytania godne ucznia.
- Trudno jest określić, czym jest magia. Z równym powodzeniem można by spróbować stwierdzić na pewno, czym są uczucia - podjęła powoli. - Magia to energia, która istnieje tylko w nielicznych, stanowiąc jednocześnie część ich życia, oraz dając im różne zdolności. Magia na swój sposób jest zaprzeczeniem wszelkich praw fizyki, potwierdzeniem istnienia możliwego w niemożliwym. Podzielono ją na trzy rodzaje, magię tworzenia, naturalną i pierwotną.

-Czyli ja urodzony po części z Tanieli - Podjął po woli dokładnie dobierając swoje słowa - mam w sobie energię. - Tu na chwilę zatrzymał się czekając na potwierdzenie -Energię magiczną, którą mogę wykształcić w jeden z rodzajów podanych przez Panią. -Dane zdanie było bardziej pytaniem jednak tym razem Adiel szybko kontynuował swoją wypowiedź. - Czy może rodzaj magii jest deklarowany od początku? Odkąd jest w nas? - Tym razem pytanie skierował prosto do Shelan

Shelan potwierdziła jego wywód skinieniem głowy.
- Rodzaj magii, który w sobie wykształcisz jest częściowo narzucony - odrzekła. - Przykładowo, magia pierwotna jest zupełnie nieosiągalna dla Tanieli. Jest to magia, z którą rodzą się duchy natury. Rozumiesz, duch jeziora będzie potrafił kontrolować żywioł wody. Magią pierwotną władają również elfy, ale to osobny temat.
- Natomiast, jeśli chodzi o pozostałe dwa rodzaje, to oba są dla nas dostępne, ale rzadko się zdarza, by jakiś mag miał talent do obu. Zawsze można nauczyć się kilku prostych rzeczy z tego drugiego rodzaju magii, ale w sposób naturalny przyswoić sobie wiedzę można tylko z jednego rodzaju.

-Nie wiele słyszałem na temat magii w swoim kręgu, ale coś czułem że taka będzie odpowiedź - zaśmiał się po raz enty. Można było zauważyć że osoba Taniela była raczej radosna i szybko dało się z nią zakolegować. - Dziękuję za dokładniejsze wyjaśnienia
-Na Czym więc może polegać nauka i odkrycie swojego własnego kierunku magii? - kontynuował swoje pytania kierowane do Shelan.

Shelan również uśmiechnęła się łagodnie. Zawsze starała się być miła i otwarta dla uczniów, ale mimo wszystko musiała zachować stosowny dystans. Musiała się nauczyć, że teraz już nie jest zwykłą magiczką.
- Zaczniemy od czegoś, co ludzie poboczni zwykli mylnie nazywać medytacją - odrzekła. - To będzie wymagało od ciebie dużych pokładów cierpliwości. Będziesz musiał zgłębić samego siebie i wyczuć swoją magię. Uwierzyć w jej istnienie, poczuć jej smak, zapach. Zobaczyć ją w sobie.

Wsłuchiwał się dokładnie w jej słowa zapamiętując je w swej głowie. Miał nadzieję na to, że nie będzie miał problemów z podanymi zadaniami. Skrzywił się jedynie nieznacznie na słowa "samego siebie". Jakby nie patrzeć w jego wykonaniu nie było to najprostsze zadanie. Jednak to był wyłącznie jego problem, dlatego odpowiedział jedynie jednym słowem
-Rozumiem -Oczekiwał, że wkrótce będzie mógł zając się swoją cząstką magii.

- Kiedy już tego dokonasz, to chwilowo na tym poprzestaniemy - zapowiedziała Shelan, nie zatrzymując się w powolnym spacerze. - Dostaniesz kilka ksiąg do studiowania, będziesz mógł rozpoznać, który typ magii jest ci bliższy. No i... wolałabym nie uczyć się konkretów, dopóki nie osiągnę czegoś w sprawie twojej demoniej połówki. Mam nadzieję, że to rozumiesz. Boję się uczyć demona magii.
Zbyt wiele naczytała się o tym niebezpiecznym połączeniu. Czuła się jeszcze zbyt niedoświadczona, by podjąć się takiego wyzwania.

-Chyba rozumiem co Pani ma na myśli - Powiedział kiedy wspomniała o nauce Demona magii(O i w tym momencie się zatrzymałam bo nie wiem jak to powinno brzmieć ).
-Tak czy owak jestem za wszystko wdzięczny i proszę mi za wszystkie trudności. - Dodał na końcu. kiedy chyba już dowiedział się wszystkiego co chciał.

- Doceniam twoje zaangażowanie - odpowiedziała. - Prawdę mówiąc, podziwiam cię. Z twojego punktu widzenia pewnie jestem blond wiedźmą, która nagle rozbroiła całe twoje dotychczasowe życie. To musi być męczące.

Adiel ledwo powstrzymał się od zaśmiania się bo nie chciał urazić Shelan.
-Ani razu tak nie pomyślałem. -Uśmiechnął się i wziął głęboki oddech aby uspokoić się nieco. Jakby nie patrzeć słowa Shelan brzęczały mu w uszach i wylecieć nie chciały.
-Osobiści uważam że wiele Pani mi pomogła - dzięki niej jego rasa, dziury w pamięci oraz wiele innych rzeczy zostało wyjaśnionych.

- Cieszę się, że masz takie podejście, dzięki temu o wiele łatwiej będzie mi ci pomóc.
Doszli o ogrodu na jednym z licznych tarasów Uczelni. Bez względu na to, jaka panowała pora roku, śnieg, słońce, czy deszcz, tutaj zawsze było mnóstwo kwiatów i zieleni, a to za sprawą magii. Po środku wznosiła się nieduża fontanna, która nigdy nie zamarzała.
Shelan usiadła na ławeczce.
- Możesz zacząć badanie siebie już tutaj. Poproszę kogoś, by został z tobą, bo ja muszę wracać do swoich obowiązków.

-Jeszcze raz dziękuję - odpowiedział i rozejrzał się pod miejscu gdzie zachodziło dość dziwne zjawisko. Pomimo iż niedawno zaczęła nam się zima tu wciąż widać było zielono i rosło wiele kwiatów.
-Rozumiem zacznę natychmiastowo - Odpowiedział i skłonił się lekko w podziękowaniu.

Shelan uśmiechnęła się.
- Za kilka minut ktoś tu do ciebie przyjdzie - powiedziała, skinęła lekko głową i odeszła.

[z/t]

(nie będę opisywać tego nauczyciela)

Do Adiela po chwili doszedł nauczyciel który wyjaśnił mu po kolei na czym wszystko polega i co ma dokładnie robić. Tuż po objaśnieniach chłopak zaczął swoje treningi i lekcje. Nauczyciel towarzyszył mu poprawiając go lub po prostu pilnując.