Plac treningowy

Weszli na plac, który obydwoje znali bardzo dobrze. Codzienne ćwiczenia plus wymykanie się w nocy robiły swoje, ale cóż dziewczyna miała począć. Walka zbytnio się w niej zakorzeniła, by teraz miała przestać.
Czuła się zdenerwowana, ale też trochę podekscytowana. Teraz stała przed nią szansa na robienie czegoś więcej niż tylko patrolowanie najbardziej podjrzanych zakątków miasta.
- Od czego mam zacząć, Kapitanie?

Kapitan wyprowadził Gwardzistkę z budynku na świeże powietrze.
- To proste. trzymasz ten miecz treningowy i się bronisz, a czasami też uderzasz. - powiedział kapitan z lekkim uśmiechem i podał swojej podwładnej drewnianą broń, a następnie podszedł do jednego z ćwiczących Gwardzistów i powiedział mu coś, pewnie jakiś rozkaz, bo ten zasalutował i podążył za kapitanem do czekającej z bronią Cili - Nie będziesz uderzała w manekiny, nic z tych rzeczy. Takie szopki to są w przedszkolu. Maltir będzie Twoim przeciwnikiem, a ja poobserwuję walkę z pewnej odległości. Oczywiście nie powinniście się poranić, ale nie chcę też obserwować... miałkiej bijatyki. Także powodzenia. - powiedział z uśmiechem Kapitan i odszedł parę metrów by móc się rozkoszować widokiem walki. Na jego twarzy malowała się ciekawość jak to też poradzi sobie jego nowy nabytek...

-Tak jest, Kapitanie.- powiedziała, po czym stanęła lekko na nogach naprzeciwko gwardzisty. Odetchnęła głęboko i rozluźniła. Ostrze, chociaż drewniane, stało się przedłużeniem jej ręki, a ruchy- figurami tańca. Zaczęli walkę. Gwardzista uderzyło jako pierwszy, stosując pchnięcie w brzuch, jednak dziewczyna szybko przełożyła przednią nogę do tylu, tym samym zgrabnie wymijając ostrze, wykorzystując przy tym chwilę rozproszenia przeciwnika i wyprowadzając cios w jego odsłonięta ramię. Zdenerwował się, co nie było dobre podczas walki. Zaczął bardziej umiejętnie wyprowadzać ciosy, raz po raz jednak napotykały one ostrze drugiego miecza lub powietrze. Tanecznymi ruchami dziewczyna uskakiwała raz po raz przed ciosami, po czym wyprowadzała szybkie i energiczne cięcia w strategiczne punkty ciała przeciwnika. Gwardzista wyraźnie już zirytowany szybko skoczył do kosza z mieczami ćwiczebnymi i wziął drugie ostrze, po czym zmusił dziewczynę do cofnięcia się. Ta tylko uśmiechnęła się. A więc dobrze. Obydwa ostrza przecinały powietrze próbując dosięgnąć Cilivran, która zbliżała się do gwardzisty coraz bardziej, do momentu, gdy trudno było mu operować bronią. Wtedy zafundowała mu porządnego kopniaka z jednoczesnym przygwożdżeniem do ziemi. Obydwa miecze wyleciały mu z rąk. Dziewczyna na moment jednak straciła na moment uwagę i przeciwnik wykorzystał tą chwilę. Błyskawicznie się podniósł i złapał dziewczynę wykręcając jej rękę z bronią. Wypuściła ją i dała gwardziście chwilę przewagi, by później zastosować na nim najprostszy chwyt w wyniku którego znowu wylądował na ziemi, tym razem jednak ja dłużej.
-Czy tyle wystarczy, Kapitanie?

Vortigern uśmiechał się widząc poczynania Gwardzistki. "Popisowo, popisowo... O tu luka... zbyt szeroki zamach... zbyt wolno... Tu trzeba poprawić, tak..." - rozmyślał Kapitan. Po skończonym teście mężczyzna podszedł do pokonanego i podał mu rękę pomagając wstać:
- Tak, to wystarczy. - powiedział krótko - Jesteś wolna do końca dnia. Jutro masz się stawić na patrolu, jego trasę oraz przydział osobowy znajdziesz w sekretariacie. - Vortigern skłonił lekko głowę na pożegnanie Gwardzistki i gdy ta była już jakiś kawałek dalej zwrócił się do Gwardzisty stojącego obok - A Ty Maltir, co sądzisz? - spytał z uśmiechem fechmistrza Kapitan.
- Było sporo luk, ale pewnie to widziałeś Kapitanie popracujemy nad tym. - odpowiedział szybko Maltir otrzepując kurz - Ogólnie spisała się nienajgorzej i myślę, że poradzi sobie w tym oddziale.
- Muszę Ci podziękować i pochwalić, myślałem że w końcu puszczą Ci nerwy i jej wlejesz. - Kapitan zaśmiał się i poklepał podwładnego po ramieniu, po czym wrócił do swojego biura, zostawiając Maltira na dalszych ćwiczeniach. Gdy Kapitan odszedł ten z grymasem bólu rozmasował niektóre partie swojego ciała...
[zt]

Dziewczyna odłożyła ćwiczebny miecz na miejsce i odeszła w stronę koszar. Nie wiedziała co o tym wszystkim myśleć. Z jednej strony cieszyła się, że dostała awans, z drugiej jednak coś ją niepokoiło. Nie wiedziała dokładnie co, ale zdecydowanie to coś nie będzie dawało jej spokoju przez następne kilka godzin lub dni. Zaszła do sekretariatu i zgarnęła pergamin z informacjami o jutrzejszym patrolu. Spojrzała na trasę oraz godzinę zbiórki. Zdecydowanie zbyt wcześnie. A co do trasy, to niezbyt nowe miejsca. Mieli zebrać się pod koszaramii z tamtąd ruszyć na obchód.
Dziewczyna udała się więc do swojej sypialni i legła na łóżku, przed snem chwilę wpatrując się w zbroję Gwardzisty. [zt]